Son yıllarda ileri teknolojik eklem yapıları, elektronik kalça ve dizüstü protezleri ile daha az enerji gerektiren daha fazla yürüme imkanı sağlayan protezler üretilmektedir. Bu tür protezler özellikle genç ve aktif bireyler için uygundur hatta bisiklet ve kayak gibi özel spor aktiviteleri için düzenlenebilir. SGK son iki yıldır ülkemizde uygun hatalara bu protezi karşılamaktadır. Protezin en önemli özelliği farklı yürüme hızlerı ve adım boylarına yapısındaki sensörlerle uyum sağlamasıdır. Böylece hastalar her zeminde emniyetli bir şekilde yürür ve düşme riskleri çok azdır. Merdiven inmek ve rampalarda rahat yürüyebilmek özelliği ile kişinin hareket alanını genişletir. Doğal yürüyüşe en yakın yürüyüşü sağlayan diz eklemidir. Protez kararı için hastanın ayrıntılı olarak hekim ve teknikerle birlikte değerlendirilmesi ve protez sonrasında kullanım için fizyoterapist tarafından rehabilitasyon eğitimi verilmesi gereklidir. Hatta bu kişiler belirli aralıklarla bu rehabilitasyon programlarını devam ettirmelidir.
   Diz ile kalça eklemi arasındaki güdükler için kullanılan protezlere Dizüstü Protezi (Trans Femoral / Uyluk Protez) denilmektedir. Protezin kullanımındaki konfor için ideal güdük uzunluğu önemlidir (orta 1/3 lük seviye). güdüğün kısa olması durumunda protezin tutumunun sağlanması açısından protezin yan tarafına kalça eklemi yada bandaj ilavesi ile kalçaya çeşitli yöntemlerle bağlanması gerekmektedir. Dizüstü Protezi de bu tür ilavelerin haricinde genel olarak Klasik ve Modüler diye ayrılır. Her ikisini de değişik malzeme ve renklerden imal etmek mümkün olduğu gibi silikon liner sistemi de uygulanabilir. Aralarındaki fark protezin ağırlığı, konforu ve imalat tekniğidir.
Üst ekstremite olarak isimlendirilen kol ve el amputasyonları travmalar, doğumsal anomaliler, elektrik çarpması ve tümörler nedeniyle yapılır. Hekim amputasyon kararı verirken mümkün olan en fazla fonksiyonun kalmasına dikkat eder. Örneğin sadece baş parmağın işlevi elin tüm fonksiyonunun %50'sini oluşturur. üst ekstremite amputasyonunda seviyeler elden omuza doğru kısmi el ve parmak kayıpları, dirsek üstü amputasyonu, dirsek altı amputasyonu ve omuz seviyesinden tüm kolu kaybı şeklinde sınıflanır.